[bezimienny]

Kick-boxing - dyscyplina sportowa (sport walki), w której walczy się stosując zarówno bokserskie ciosy pięścią, jak i kopnięcia.

Słowo kick oznacza po angielsku "kopnięcie" lub "kopać", boxing oznacza "boks".

W większości języków stosuje się angielską nazwę "kick-boxing" (zwykle dostosowaną fonetycznie i ortograficznie do danego języka) na określenie ogółu dyscyplin sportowych, w których walczy się głównie za pomocą kopnięć oraz ciosów pięścią z boksu angielskiego. Istnieją jednakże inne sporty walki, np. boks tajski, chińskie sanshou, boks francuski savate, boks birmański lethwei, a także niektóre odmiany taekwondo i karate, które mają cechy kick-boxingu a ich przedstawiciele starują również w turniejach tej dyscypliny, lecz zwykle nie używa się wobec nich nazwy "kick-boxing".

W szczególności, nazwa ta odnosi się do dyscyplin rozwiniętych przez Japończyków (kick-boxing japoński) i przez Amerykanów (kick-boxing amerykański) w latach 60. i 70. XX wieku. Na określenie amerykańskiego kick-boxingu używa się też nazwy full-contact karate ("karate pełnokontaktowe") lub w skrócie "full-contact".

We Francji, używa się nazwy boxe pieds-poings ("boks nożno-pięściarski") jako ogólniejszej niż "kick-boxing". Obejmuje więc ona również dyscypliny niewywodzące się z kick-boxingu japońskiego ani z amerykańskiego.

Historia kick-boxingu



W powszechnym mniemaniu, kick-boxing kojarzy się z dalekowschodnimi sztukami walki. Jest to związane z popularnością "filmów kung-fu" w tym samym czasie, kiedy kick-boxing się rozwijał. Stąd też upatruje się początków tej dyscypliny w Tajlandii, Japonii, czy w innym kraju Azji wschodniej. W rzeczywistości, w początkowym okresie rozwoju kick-boxingu istniały dwa nurty: amerykański i japoński.



Kick-boxing amerykański

W połowie lat 70. XX wieku, praktycy karate poczuli się sfrustrowani przez ograniczenia siły ciosów na zawodach. Poszukiwali więc systemu, w którym mogliby używać ciosów rękami i pięściami w realności walki, w zadawaniu ciosów w zapewnieniu efektywności, raczej niż we wstrzymywaniu przed dotknięciem przeciwnika, zostawiającym sędziom decyzję osądzenia, czy były efektywne.

Dla wielu wielkim zaskoczeniem jest fakt, że tak naprawdę sport ten rozwinął się we wczesnych latach 70. w USA. Nowe pokolenie młodych, uprawiających karate i spragnionych wrażeń ludzi doprowadziło do narodzin full-contact karate. W nowym sporcie dopuszczalne były uderzenia pięścią oraz kopnięcia aż do nokautu przeciwnika. Pierwsze walki odbywały się na typowych dla karate matach. Później jednak maty ustąpiły miejsca ringowi bokserskiemu. Tak przeprowadzone pierwsze zawody rozpoczęły karierę wielkich sportowców jak Bill Wallace, Benny Urquidez oraz Joe Lewis. Podczas tych zawodów większość dzisiejszych zasad nie była zastosowana np. uczestnicy walczyli ze sobą bez podziału na kategorie wagowe.

Kick-boxing japoński

Japońska forma boksu tajskiego rozwinęła się po igrzyskach olimpijskich 1964 i w tym regulaminie pozwalano uderzać kopnięciami, pięścią, kolanem, łokciem, pozwalano na rzuty z judo.

Kick-boxing został opracowany jako sport kontaktowy po części przez promotora bokserskiego Osamu Noguchi, aby odróżnić go od boksu tajskiego. On pragnął wprowadzić w Japonii boks tajlandzki, który widział w Tajlandii. Trzech tajskich bokserów zjawiło się w Japonii, by walczyć przeciwko trzem karatekom ze szkoły Oyamy (którą później nazwano Kyokushin. Japonia wygrała wówczas 2 do 1. Noguchi i Kenji Kurosaki (obaj instruktorzy Kyokushin) przestudiowali boks tajski i opracowali nową sztukę walki, którą Noguchi nazwał "kick-boxing"

Na początku, rzuty i ciosy głową - właściwe dla karate - były technikami uznawanymi w kick-boxingu, który rozróżniano od boksu tajskiego. Potem, te techniki przestały być używanie i uznawane, a dyscyplinja się przekształciła w czysto sportowe współzawodnictwo.

Związek Kick-boxingu założono w Japonii nieco później. Kick-boxing był boomem i się stał bardzo popularny w Japonii, był transmitowany w telewizji. Tadashi Sawamura był jednym z pierwszych kick-bokserów bardzo znanych w tamtej epoce. Kiedy zakończył swą karierę, "boom" minął w Japonii i kick-boxing stracił swą popularność w Japonii. Kick-boxing nie został pokazywany w telewizji od chwili, gdy walki K-1 pojawiły się na scenie w 1993.



Rywalizacja sportowa

Dziś między innymi możemy wyróżnić:

* Full contact: wszystkie techniki nożne i bokserskie dozwolone są powyżej pasa, z minimalną liczbą kopnięć podczas rundy-8, jeśli zawodnik nie zada 8 kopnięć traci 1 punkt, nie wolno kopać kolanem ani uderzać łokciem. Walka odbywa się na ringu bokserskim
* Low kick Kick-boxing: dozwolone są wszystkie techniki bokserskie oraz kopnięcia do wysokości głowy, nie ma minimalnej liczby kopnięć na minutę oraz nie wolno kopać kolanem ani uderzać łokciem. Walka odbywa się na ringu bokserskim
* Light contact: Walka odbywa się na ringu, parkiecie lub tatami. Forma walki ciągłej w której zawodnicy muszą wykazać się umiejętnością walki technicznej..
* Semi contact: to formuła kick-boxingu nastawiona głównie na szybkość zawodników. Walka jest przerywana i punktowana po każdym czystym trafieniu przeciwnika. Rywalizacja odbywa się na parkiecie lub (najczęściej) tatami.

Z chwilą założenia WKA (World Kickboxing Association) kick-boxing stał się prawdziwie międzynarodowym sportem. I chociaż nie jest tak popularnym sportem jak inne sztuki walki – taekwondo, boks czy kyokushin, kick-boxing umożliwia zdobycie podstawowych technik walki w relatywnie krótkim czasie.




Stopnie uczniowskie w Kick-Boxing'u dzielą się na:

10 Stopien uczniowski - biały pas
9 Stopnien uczniowski - biały pas z żółtym zakończeniem pasa
8 Stopien uczniowski - żółty pas
7 Stopien uczniowski - żółty pas z pomarańczowym zakończeniem pasa
6 Stopnien uczniowski - pomarańczowy pas
5 Stopnien uczniowski - zielony pas
4 Stopien uczniowski - niebieski pas
3 Stopien uczniowski - brązowy pas z niebieskim zakończeniem pasa
2 Stopnien uczniowski - brązowy pas
1 Stopnien uczniowski - brązowy pas z czarnym zakończeniem pasa



======================================================================================================================================
-------------------------------------------------------------------------- [size=150]TRENING - TECHNIKI [/size]--------------------------------------------------------------------
======================================================================================================================================




Podstawowe cechy motoryczne, od których zależą wyniki osiągane w kick-boxingu:

Gibkość jest jedną z najważniejszych cech motorycznych dla kick-boxingu.
Jest to właściwość organizmu, umożliwiająca dużą amplitudę ruchów. Rozwój tej cechy zależy w dużym stopniu od uwarunkowań genetycznych, czyli wrodzonej elastyczności mięśni i ścięgien. Dla początkujących ćwiczenia gibkościowe można stosować w rozgrzewce lub jako część główną treningu. Zaawansowani wykonują ćwiczenia gibkościowe w czasie rozgrzewki lub w przerwach między innymi ćwiczeniami.
Można wyróżnić kilka metod rozwijania gibkości. Szczególnie wskazaną jest stretching, czyli statyczne napięcie mięśni przez około 30 sekund, następnie 2-3 sekundy rozluźnienia, po czym przejście do łagodniejszego rozciągania. W praktyce należy doprowadzić mięśnie do pozycji rozciągniętej, lecz bez przekraczania granicy bólu, i pozostać w niej bez pogłębiania na siłę.
Drugą metodą rozwijającą gibkość jest metoda aktywna, polegająca na utrzymaniu pozycji rozciągania od kilku do kilkudziesięciu sekund.
Trzecią metodą jest metoda pasywna, polegająca na doprowadzeniu z pomocą partnera, określonych mięśni do granic bólu, następnie rozluźnieniu ich, lecz nie do końca, i ponownym rozciągnięciu.
Ćwiczenia gibkościowe nie są przyjemne z powodu towarzyszącego im bólu. Niestety, nie ma na to rady. Przy dużym samozaparciu można dojść do naprawdę dobrych rezultatów.

Siła - to cecha motoryczna polegająca na zdolności do pokonania oporu zewnętrznego siłą mięśni. W kick-boxingu interesuje nas przede wszystkim rozwój siły a nie masy mięśniowej, dlatego też należy stosować takie środki treningowe, które pozwolą na rozwój siły przy jak najmniejszym rozwoju masy. Trening siły w kick-boxingu należy podzielić na ćwiczenia siły ogólnej oraz ćwiczenia wytrzymałości siłowej.

Szybkość- to zdolność do wykonywania ruchów w minimalnym dla danych warunków czasie. Dobre rezultaty przy pracy nad tą cechą motoryczną osiągniemy na podbudowie siły, techniki i gibkości.

Wytrzymałość- to zdolność organizmu do wykonywania pracy przez długi okres. Cecha ta ma duże znaczenie w kick-boxingu. Walka toczy się przez kilka rund i przez ten czas zawodnik musi być w pełni wydajny. Jeżeli zawodnik potrafi zmobilizować się do maksymalnego wysiłku, to może uruchomić rezerwy ukryte w organizmie.

Koordynacja - to zdolność do wykonywania szybkich i zręcznych ruchów. Jest to również szybka orientacja w czasie i przestrzeni. Ćwiczenia koordynacyjne u początkujących można połączyć z ćwiczeniami szybkości. Koordynację specjalną wyrabiamy podczas treningu technicznego poprzez stosowanie różnych form połączeń i kombinacji technik, wykonywanych na różnej wysokości i z różną siłą.




Nazewnictwo technik...

1.Techniki ręczne:
a) przedni prosty - jab
b) tylni prosty - punch
c) cios sierpowy - hook
d)hak - chop
e) uderzenie grzbietem pięści - backfist

2.Techniki nożne:
a)kopnięcie frontalne - front kick
b) kopnięcie boczne - side kick
c) kopnięcie sierpowe (okrężne) - roundhouse kick
d) kopnięcie opadające - axe kick
e) kopnięcie zachaczające - heel kick
f) kopnięcie z wyskoku - jumping kick
g) kopnięcie po obrocie - turning kick

3. Podcięcie (na stopę) - footsweep
4. Rzut (niski - do poziomu biodra) - low, hip-throw
5. Pozycja walki - fighting position
6. Strony: prawa - right, lewa - left
7.Strefy ataku: wysoka - high, środkowa - middle, niska - low





======================================================================================================================================
.....................................:::::::::::::::::::::::::::::::::: Wybrane techniki ::::::::::::::::::::::::::::::::::::::.........................
======================================================================================================================================



Kopnięcie frontalne

Kopnięcie frontalne (ang. front kick) - kopnięcie do przodu wykonywane z biodrami zwróconymi w kierunku ataku, poprzez wyprost w kolanie i zadawane najczęściej częścią podeszwy stopy.

Może być wykonane nogą wykroczną lub zakroczną. Powierzchnia uderzająca może się różnić podług typu techniki: uderzenie poduszką stopy, piętą (stopa w zgięciu grzbietowym) lub grzbietem stopy.

Współistnieją trzy zasady zasady uderzania:

* efekt uderzeniowy,
* efekt przenikający,
* efekt popchnięcia.

Zbliżenie się do celu może być wykonane na różne sposoby: krokiem marszowym, krokiem odstawnym, zerwaniem się z miejsca, skokiem itd.

Formy wykonania mogą się różnić:

* "smagnięcie" za pomocą kolana,
* "wtłoczenie" biodrem i kolanem,
* "zastopowanie" począwszy od biodra.

Różnymi typami tej techniki są:

* Kopnięcie proste w postaci zwanej "smagnięciem". Powierzchnia uderzająca opisuje łuk kołowy od dołu ku górze, a kolano stanowi oś obrotu. Zgięcie kolana poprzedza uderzenie i najczęściej łączy się z podniesieniem się kolana. Kopnięcie to wykonuje się z ideą uderzenia ku górze.

* Kopnięcie proste w postaci zwanej "wtłoczeniem". Powierzchnia uderzająca idzie po linii jak najbardziej prostej ku celowi.

* Kopnięcie proste w sposób "odpychający" ("ustawić i popchnąć"). Powierzchnia uderzająca jest przede wszystkim ustawiona na cel, potem za pomocą wyprostu kolana odpycha się przeciwnika.

* Kopnięcie proste w postaci zwanej "stopującą". Tego sposobu się używa przy "zastopowaniu". Kończyna jest wyrzucona ku górze, potem nogę się ustawia na cel, co blokuje posuwanie się naprzód przeciwnika lub zatrzymuje broń przeciwnika na jej trajektorii.


-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Kopnięcie okrężne

Kopnięcie okrężne (ang. roundhouse kick, niekiedy round kick, turning kick) - technika kopnięcia polegająca na trafieniu przeciwnika za pomocą podbicia stopy, śródstopia lub piszczela. Spotykana w sportach walki oraz sztukach walki takich jak taekwondo, kick-boxing, boks tajski, tangsudo (tang soo do), różnego rodzaju karate i inne, w których do uderzeń wykorzystywane są nogi. W taekwondo i kick-boxingu jest to technika podstawowa. W kick-boxingu jest to najczęściej zadawane kopnięcie w walce. Można je wykonać za pomocą nogi wykrocznej (kopnięcie szybsze, ale o mniejszej sile) lub zakrocznej (silniejsze, ale łatwiejsze do zauważenia przez osobę broniącą się).

Kopnięcie okrężne może być wykonywane na trzy wysokości:

* głowę i okolice barków (ang. high kick),
* okolice żeber i pasa (ang. middle kick),
* zewnętrzną i wewnętrzną część uda, ewentualnie, bardzo rzadko na łydkę (ang. low kick).

Kopnięcie okrężne może być wykonywane kilkakrotnie bez stawiania nogi na podłożu. Zasadniczo kopnięcia okrężne z karate różnią się od tych wykonywanych w kick-boxingu i taekwondo. W karate jest ono wykonywane bez skręcenia biodra w tak dużym stopniu jak w kick-boxingu. Ważnym elementem w kopnięciu okrężnym jest skręt na stopie podporowej, gdyż w końcowej fazie biodra powinny być ustawione bokiem lub skosem do przeciwnika. Ponadto skręt pozwala uzyskać dużą siłę i dynamikę kopnięcia.

Specjalnością niektórych zawodników bywają nokauty właśnie przy użyciu kopnięć okrężnych - jak np. nokauty po kopnięciach zawodnika K1 Pawła Słowińskiego.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Kopnięcie boczne

Kopnięcie boczne - w sztukach walki, w rozmaitych formach kick-boxingu oraz w boxes pieds-poings jest to kopnięcie wykonywane z biodrami zwróconymi bokiem do kierunku ataku. Potocznie to kopnięcie zwane "bocznym" jest skierowane piętą lub zewnętrzną krawędzią zgiętej stopy ustawionej poziomo. Istnieją rozmaite formy tego kopnięcia: forma "wtłoczenia" z działaniem biodra, forma "smagnięcia" z kolanem i trzecia łącząca dwa poprzednie sposoby.

Kopnięcie boczne w udo, tutaj jako cios powstrzymujący

Kopnięcie boczne z wyskoku (ang. spinning side-kick)

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Kopnięcie hakowe/zahaczające

Kopnięcie hakowe lub zahaczające, znane też pod angielską nazwą hook kick, jest to odwrotne kopnięcie okrężne w płaszczyźnie poziomej lub ukośnej. Przy tym kopnięciu uderza się zwykle tylną częścią pięty.

Uwaga. Nazwa "kopnięcie zahaczające" jest nieścisła, gdyż kopnięcie nie pełni roli zahaczenia, jedynie ruch przypomina kształt haka. Dlatego też używa się nazwy "kopnięcie hakowe" przez analogię np. do ciosu sierpowego czy młotkowego.

Ta technika może być wykonana:

* stopą nogi wykrocznej lub zakrocznej z wyciągnięciem uda na tułów, bez spuszczania oczu z przeciwnika,
* stopą nogi zakrocznej z obrotem kompletnym nogi podporowej i tym samym tułowia (pełny obrót) przy chwilowym spuszczeniu wzroku z przeciwnika. Ta technika nazywa się hakowym kopnięciem obrotowym (spinning hook kick) i jest szczególnie silna.

Istnieją dwa sposoby uderzania:

* Metoda z wycigniętą nogą (zrównoważona w biodrach), gdzie głównym działaniem jest wyciągnięcie uda na tułów wykonane z kontrakcją mięśni pośladkowych.
* Metoda smagająca, czyli poprzez przyciągnięcie pięty ku pośladkowi.

Najczęściej stosuje się połączenie obu metod.

Inne sposoby

* To kopnięcie jest również wykonywane z obrotem i wyskokiem jednocześnie i nazywa się je po angielsku jumping hook kick.
* Używa się również kopnięcia podcinającego.
- Kopnięcie hakowe w linii górnej

- Kopnięcie hakowe w linii górnej

- Podcięcie typu hakowego w walce w bliskim dystansie

- Podcięcie hakowe z obrotem

======================================================================================================================================
........................................................:::::::::::::::::::::::::::::::::: FILMY ::::::::::::::::::::::::::::::...........................................
======================================================================================================================================
Kickboxing technique: stance - http://pl.youtube.com/watch?v=slVsTzP2CWE
Kickboxing technique: side kick - http://pl.youtube.com/watch?v=yB-yGNxNEZg
Kickboxing technique: front kick - http://pl.youtube.com/watch?v=nstbrkjk3OM
Kickboxing technique: round kick - http://pl.youtube.com/watch?v=jm4uxgVDU6o
Kickboxing technique: shin kick - http://pl.youtube.com/watch?v=LCHmp0-ekuU
Kickboxing technique: jab - http://pl.youtube.com/watch?v=b0msCCnzmNA
Kickboxing technique: defense - http://pl.youtube.com/watch?v=SEILiSkGzrY
Kickboxing technique: back kick - http://pl.youtube.com/watch?v=dmiy9g6azK0
Kickboxing technique: punch combo - http://pl.youtube.com/watch?v=Yor1dHH6orE
Kickboxing technique: uppercut - http://pl.youtube.com/watch?v=41HTyrqcpL8
Kickboxing technique: hook - http://pl.youtube.com/wat...feature=related
Kickboxing: punches - http://pl.youtube.com/wat...feature=related
Kickboxing technique: cross - http://pl.youtube.com/wat...feature=related
Kickboxing Demonstration - http://pl.youtube.com/watch?v=w8R6SMpY9xQ
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Złamał noge - http://pl.youtube.com/watch?v=bXoUgIUTLPE
Złamał noge - http://pl.youtube.com/wat...feature=related
The King Of Kick Boxing - http://pl.youtube.com/watch?v=T0iL-pOCi5Y
Kick Boxing - http://pl.youtube.com/wat...feature=related
KICK BOXING (CESAR CORDOBA) - http://pl.youtube.com/watch?v=B-jzkyKxDLo