[RaV44]

Anavar - Oxandrolon




Anavar ogólne informacje

Nazwa chemiczna : 17b-hydroxy-17a-methyl-2-oxa-5a-androstane-3-one
Nazwa Medyczna : Oxandrolone
Masa Molowa: 306.4442
Wzór atomowy : C19H30O3
waga cząsteczki : 306.4442
Temperatura wrzenia: 235 - 238 stopnia celcjusza
Producenci: Eurochem Labs, Axio labs
Czas wykrywalności: 3 Tygodnie (tak pisało ale ja bym z tym uważał bo za krótki czas jak na moje oko)
Trądzik: Tylko przy większych dawkach
Retencja wody: Rzadko

Jest to związek chemiczny zaliczany do grupy sterydów anabolicznych, jednak nie ma on tak bardzo degradacyjnego wpływu na nasz organizm, jak inne związki sterydowe. Pod względem struktury chemicznej jest podobny do metylotestosteronu jednak swoją charakterystyką znacznie odbiega od tego środka. Posiada unikalną zdolność do stymulacji syntezy fosfokreatyny w komórkach mięśniowych, co przyspiesza regenerację oraz wzrost ATP. Przyspiesza również proces syntezy białka. Oxandrolon znalazł zastosowanie przede wszystkim w leczeniu zespołu utraty beztłuszczowej masy ciała u chorych na AIDS, a także u chorych po ciężkich urazach, którzy przeszli wyczerpującą fazę kataboliczną i są na etapie odbudowy straconej masy ciała, także u chorych po oparzeniach, po ciężkich zabiegach chirurgicznych, po lub w trakcie przewlekłych lub ostrych chorób zakaźnych, które łączą się z ujemnym bilansem azotowym, u chorych po chemioterapii i po leczeniu kortykosterydami oraz w celu zapobiegania osteoporozie u kobiet. . Oxandrolone nie powoduje również istotnego zaburzenia pracy układu podwzgórze - przysadka - jądra. Oxandrolone jest sterydem o słabym komponencie androgenicznym. Należy jednak zaznaczyć, że stosowanie Oxandrolonu w odpowiednich dawkach nie ma praktycznie żadnych skutków ubocznych.
•
Synteza
Związkiem wyjściowym jest androsteron (nr 1). Androsteron to męski hormon płciowy steroidowy należący do androgenów. Jest to produkt przemiany testosteronu, o podobnym, lecz słabszym działaniu fizjologicznym. Androsteron był pierwszym androgenem wyodrębnionym w stanie krystalicznym w 1931 przez A. Butenandta.




W pierwszym etapie (upraszczając bardzo sprawę) można powiedzieć, że następuje addycja, czyli przyłączenie grupy CH3 oraz atomu wodoru H do podwójnego wiązania między węglem a tlenem. Następnie musimy rozwalić pierścień aby zamiast jednego z atomów węgla wstawić atom tlenu, najlepszy sposób to użycie silnego utleniacza jakim jest KMnO4 w obecności diazometanu (CH2N2) związek zostanie zaatakowany w miejscu gdzie posiada podwójne wiązanie, w wyniku tej reakcji powstanie związek 3 czyli dimetylo ester pochodzący od androsteronu. Następnie następuje redukcja tego estru za pomocą wodorku litu LiAlH4 do odpowiedniego diolu, czyli związku zawierającego dwie grupy alkoholowe grupy -OH. Następnie diol poddajemy reakcji acylowania czyli przyłączeniu grupy acylowej zamiast wodoru, przy atomach tlenu i mamy związek nr 5.




Na związek nr 5 działamy alkoholem metylowym i jedna z grup acylowych zmienia się na alkoholową defakto prowadzimy reakcję alkoholizy, otrzymując związek 6. CAL-B oznacza że jest to katalizowana reakcja . Następnie utleniamy grupę alkoholową za pomocą odczynnika Jonesa (CrO3). I powstaje grupa karboksylowa, czyli na dobrą sprawę mamy bardzo złożony kwas karboksylowy. Wystarczy że zadziałamy na niego zasadą sodową NaOH a powstanie nam nasz anabolik. Zasada sodowa atakuje nam kwaśną grupę karboksylową , zabiera jej wodór. Jednocześnie odchodzi grupa Ac – acylowa i pierścień się zamyka, otrzymujemy cykliczny związek.